Villapark
door Patries Lodeur
Het park lag er piekfijn bij (blz. 1) |
Nieuwe lijnen op de tennisbaan, een springkussen voor de kleintjes, een grote tros ballonnen - álles had het Villapark eraan gedaan om de Open Dag tot een grandioos, nee schítterend succes te maken. Directeur John Ectobius jr. wreef zich vergenoegd in zijn handen. Het park lag er piekfijn bij en dat mocht ook wel, want ofschoon het bord langs de weg trots vermeldde dat al negentig procent van de villa´s verkocht was, zou hij niet rusten voordat hij de volle honderd procent gehaald had. "Voor minder dan goud gaan we niet!", was immers altijd het devies van de familie geweest. Zo had zijn grootvader het gedaan, zo deed zijn vader het en zo zou hij het dus ook doen. Knappe jongen die hem zou tegenhouden!
Een glimlach verscheen op Ectobius´ gezicht. De woorden knappe jongen hadden hem eraan herinnerd dat hij een lolly moest kopen voor Michiel, het zoontje van de bewoners van chalet 13-8. Om hun geheimpje te bezegelen, had hij gezegd. Dat mocht hij wel niet vergeten, want hij kon geen enkel risico lopen. Zeker morgen niet.
(wordt vervolgd)
1 opmerking :
De dinsdagcolumn is nu echt iets waarvan je zegt: kijk, hier zitten wij vrouwen op te wachten. Eens een keer geen problemen bij politiek of bestuur, maar gewoon een lekker iets om te lezen. Als kind verslond ik de boeken van Lodeur al en dit kleine stukje smaakt naar meer. Ik zit er al helemaal in. Moet ik nu tot volgende week dinsdag wachten tot het volgende deel van het feuilleton?
Een nu al fan
Een reactie posten