Als ik de wethouder mag geloven, en waarom zou ik dat niet mogen, want er is voor zover ik weet geen enkele wet die dat verbiedt, sterker nog, de geloofsvrijheid doet het nog altijd goed in onze grondwet en de gedanken sind toevallig altijd nog frei in dit land, waardoor de rechter het niet heeft kunnen verbieden en ook de Raad van State mij nooit heeft teleurgesteld - dus waarom zou ik de wethouder niet mogen geloven als hij zegt dat hij zijn welriekende best doet?
Maar al mág ik de wethouder dan geloven, waarom zou ik hem überhaupt wíllen geloven? Na vijf jaren vol beloftes leidt er nog steeds geen fatsoendelijke ontsluitingsweg naar het villakamp van mijn vrinden van het kamp. Dat had de wethouder vijf jaar geleden toch al beloofd, dat-ie er zou komen, de weg die hij wist dat zou komen? En waarom moeten er nu opeens zeven of misschien wel acht verschillende wegen tegelijk komen? Met een stuk of vier kan dat toch ook wel? Dat is nog veel goedkoper ook en qua kleine gemeente, die wij nu eenmaal nu nog zijn, moet je toch op je kleintjes blijven letten.
Toch eens aan de voorlichter vragen. Dat is zo'n knappertje, die weet overal een antwoord op te verzinnen.
Maar ach, whot me worry?, zoals wij hier in de Haag zeggen. Nog een half jaar en dan is het aju paraplu en bye, bye, boeren! Ober, doet mij nog maar een keer van hetzelfde. En neem zelf ook iets op mijn toekomst. Misschien word ik wel Minister van Overzeese Gebitsdelen! Hahaha, grapje! Maar nu eerst maar eens de derde van de zeven wegen. Of de wegen van de zeven dwergen, hoe zat het ook alweer? Ergens in de midden moet-ie komen.
 |
| Gulden Middenweg (foto: Dienstweg voor Rijksverkeer) |
van Laweit tot Dinteloord:
als de wijn is in de man,
lust daar Dolly pap wel van.
Of zoiets. Zie maar.
Dolly Zuipkruis,
burgemeester Sas-Laweit
Geen opmerkingen :
Een reactie posten